به گزارش تحریریه، بر اساس گزارش رسانه ها صنعت خودروسازی ایران در سال گذشته قادر شد ۱۳۰۰ اتومبیل را به ارزش حدود ۶ میلیون دلار (۵.۷ میلیون یورو) به کشورهای جهان صادر کند.

در حالی که گفته می شود این خودروها شامل ساینا، پراید، تیبا، کوئیک، سمند، پارس، ۲۰۷، هایما و دنا بوده اند اما میانگین قیمت هر خودروی صادراتی کمتر از ۵ هزار دلار است. به صورت میانگین هر خودروی ایرانی با قیمتی نزدیک به ۱۳۰ میلیون تومان صادر شده حال آنکه شما در داخل کشور نمی توانید هیچ یک از خودروهای صادراتی فوق را با این قیمت و حتی به صورت قرعه کشی بخت آزمایی‌گونه خریداری کنید. 

نکته جالب اما اختلاف فاحش میان صنعت خودروسازی ایران با سابقه حدود ۶۰ سال با کشور همسایه یعنی ترکیه است. روزنامه ترکیه ای «دیلی صباح» در گزارشی صنعت خودروسازی ترکیه را موتور محرک مشاغل صادراتی این کشور نامید زیرا در ۷ ماهه اول سال ۲۰۲۱ قادر شده است نسبت به سال قبل صادرات به کشورهای اتحادیه اروپا را بیشتر از ۲۰ درصد افزایش دهد و به ارزش ۱۰.۷ میلیارد دلار برساند.

با استناد به آمار انجمن صادرکنندگان صنعت خودرو آمار کل صادرات خودرو و قطعات ترکیه به کشورهای جهان نیز در این دوره ۷ ماهه ۱۶.۳ میلیارد دلار را اعلام شده است. این بخش از صنعت با داشتن سهم ۱۳.۵ درصدی از مجموع صادرات ترکیه بار دیگر در رتبه نخست قرار گرفت.

ترکیه در این مدت ۱۰.۷ میلیارد دلار خودرو به کشورهای اتحادیه اروپا صادر کرد که نسبت به سال قبل بیشتر از ۲ میلیارد دلار افزایش را نشان می دهد. این افزایش بیشتر از همه در کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، بلژیک و لهستان رخ داده است.

صادرات ترکیه به آلمان با افزایش ۳۰ درصدی به ۲.۴ میلیارد دلار رسید و سپس فرانسه با ۱.۸ میلیارد دلار دومین مقصد صادرات خودرویی آنکارا بود. اسپانیا با ۹۰۸ میلیون دلار و با رشدی حدود ۴۰ درصد در رتبه سوم قرار گرفت و پس از آن به لهستان ۶۷۵، بلژیک ۶۲۸ و اسلوونی ۵۸۰ میلیون دلار صادرات داشته است.

با این شرایط توانایی خودروسازی ترکیه با ایران به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست که دلیل این امر بیشتر از همه به توان مدیریتی دو کشور و نوع انحصار و شرایط رانتی باز می گردد. دید منطقی و سیاست گذاری درست و واقع بینانه موجب شد تا خودروسازی ترکیه برخلاف ایران (با ادعای تولید برند ملی) همه انرژی و سرمایه کشور را هدر ندهد بلکه قطعه سازان و تولید کنندگان آنکارا با تمرکز بر ساخت زنجیره قطعات شرکت‌های بزرگ ارزآوری خوبی را داشتند.

این تفاوت در سیاست گذاری کلان موجب شد که ایران در یک سال حدود ۶ میلیون دلار صادرات داشته باشد اما صادرات ترکیه در یک سال به ۲۵ میلیارد دلار برسد اختلاف بین راهبرد ایران و ترکیه در صنعت خودروسازی باعث شد تا ترکیه برخلاف ایران به صورت کامل در بازار جهانی صنعت خودروسازی فعالیت کند و به یکی از بزرگترین قطعه سازان تبدیل شود.

پایان/